دنبال واژه ها مباش
--------------------
دنبال واژه ها مباش....

                        کلمات فريبمان مي دهند

وقتي اولين حرف الفبا

                     کلاه سرش برود،

                                     فاتحه کلمات را بايد خواند

 ------------------------------------------------------------------
مناجات

----------

خدايا

به من زيستني عطا کن که در لحظه مرگ

بر بي ثمري لحظه اي که براي زيستن گذشته است حسرت نخورم

و مردني عطا کن که بر بيهودگي اش سوگوار نباشم

بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم

اما آنچنان که تو دوست داري

چگونه زيستن را تو به من بياموز

چگونه مردن را من خود خواهم آموخت  

------------------------------------------------------

 
فاطمه فاطمه است

 
-------------------------
خواستم بگويم، فاطمه دختر خديجه? بزرگ است، ديدم فاطمه نيست.

خواستم بگويم، که فاطمه دختر محمد است. ديدم که فاطمه نيست.

خواستم بگويم، که فاطمه همسر علي است. ديدم که فاطمه نيست.

خواستم بگويم، که فاطمه مادر حسين است. ديدم که فاطمه نيست.

خواستم بگويم، که فاطمه مادر زينب است. باز ديدم که فاطمه نيست.

نه، اين‌ها همه هست و اين همه فاطمه نيست. فاطمه، فاطمه است.

----------------------------------------------------------------

 
وقتي.....

---------------

وقتي که ديگر نبود

                         من به بودنش نيازمند شدم.

وقتي که ديگر رفت

                          من به انتظار آمدنش نشستم.

وقتي که ديگر نمي توانست مرا دوست بدارد

                                                       من او را دوست داشتم.

وقتي او تمام کرد

                    من شروع کردم.

وقتي او تمام شد

                    من آغاز شدم.

و چه سخت است.

تنها متولد شدن

مثل تنها زندگي کردن است،

مثل تنها مردن !
-----------------------------------------------------------------------------

 

شمع

تا‌ سحر اي‌ شمع‌ بر با‌لين‌ من‌

امشب‌ از بهرخدا بيدار با‌ش‌

.
سا‌يه‌ غم‌ نا‌گها‌ن‌ بردل‌ نشست‌

رحم‌ کن‌ امشب‌ مرا غمخوار با‌ش‌

.
کا‌م‌ اميدم‌ بخون‌ آغشته‌ شد

تيرها‌ي‌ غم‌ چنا‌ن‌ بر دل‌ نشست‌

---------------------------------------------------------------------------------

 

من چيستم؟

 

افسانه‌اى خموش در آغوش صد فريب
گرد فريب خورده‌اى از عشوه نسيم
خشمى که خفته در پس هر زهر خنده‌اى
رازى نهفته در دل شبهاى جنگلى

---------------------------------------------------------------------------------

نميدانم پس از مرگم چه خواهد شد؟

نميخواهم بدانم کوزه‌گر از خاک اندامم

چه خواهد ساخت؟

ولي بسيار مشتاقم،

که از خاک گلويم سوتکي سازد

---------------------------------------------------------------------------------